Waar ben ik voor in de wieg gelegd?
Verleden en toekomst bestaan in hun eigen (ware) vorm. Het
verschil van de Dharmas, of eigenschappen bestaat wegens het verschil in paden.
(YS 4.12)
“Ik wil u zeker aanraden om gedurende uw verblijf hier ook
de abdijkerk te bezoeken”, moedigde de receptioniste van het hotel ons aan. We hadden
al een overzicht gekregen van de prachtige wandelroutes in de omgeving, een
plattegrond van het gebouw en de mededeling dat het restaurant werd
gerenoveerd, maar dat ze met alle plezier voor ons een avondmaaltijd wilde
laten bezorgen. Het was een drukke dag geweest: een lange autorit naar Limburg,
aansluitend een hele dag lessen verzorgen op een basisschool aldaar en de voorbereidingen
voor de volgende dag. Dan zouden we een studiebijeenkomst voor de leerkrachten
organiseren over stilte-educatie in het onderwijs. Maar de ochtend was nog
vrij, en die zou heel stil worden.
Met een gevoel van dankbaarheid viel ik die avond direct in
slaap. Dankbaar voor deze dag, in deze schitterende omgeving. Dankbaar voor wat
ik de kinderen mocht geven. “Ik ben alleen stil als ik slaap”, had een stoere
jongen mij verteld. En hij ontdekte dat je ook stil kunt worden in je hoofd,
zelfs in een overvolle klas waar er altijd wel geluid is. En waar sommige
kinderen flink overprikkeld door raken. “Wat kun je leren van een schildpad
hierover?”, had ik de kinderen gevraagd. En ze kwamen zelf met inzichten: “Ja,
een schildpad maakt zich niet zo druk, hij loopt ook niet zo snel.” “En… hij is
buiten in de natuur, daar word je ook rustig van.” Wij besloten ons, net als de
schildpad even terug te trekken onder onze schild. Daar waar het altijd kalm en
vredig is.
Kalm en vredig was het ook die ochtend in de abdijkerk. En
koud. Ik besloot na een uitgebreide rondwandeling even te gaan zitten op een
houten bank. Een straal zonlicht kwam door de glas in loodramen de kerk in en
verwarmde me. Ik sloot mijn ogen en bleef zo een tijd zitten. Ogen dicht,
verder niets. De stilte werd (in mijn hoofd) verstoord door een vraag die me al
iets langer bezighield: wat staat mij verder nog te doen in dit leven? Een paar
jaar geleden kreeg ik de ingeving wat mij te doen stond: meer harmonie,
aandacht en wijsheid in de wereld. En te beginnen bij het onderwijs en de
opvoeding. Maar is dit nog steeds het pad dat ik dien te volgen? En is het “dienen
te volgen” of een “vrije wil”? Bestaat er eigenlijk wel een vrije wil, of is
alles al bepaald. Ligt het plan al voor je klaar, op het moment dat je in je
wieg wordt gelegd?
Wat bepaalt de loop van je leven hier op aarde? De dingen die je meemaakt, de
klesas? De keuzes die je maakt? Volgens de Grote Leraren zijn er twee werelden:
de wereld van fenomenen zoals we die dagelijks ervaren in tijd en ruimte en de
wereld van de Werkelijkheid. Daar waar onze ziel in vertoeft. Je wereld van fenomenen
wordt bepaald door het Goddelijk Plan (je roeping, dat wat je te doen staat) en
je karma (waarvoor je de gelegenheid krijgt om die te verbranden door allerlei
ervaringen die je krijgt in je leven). En daarbij zijn twee paden te
bewandelen, waar je dus een vrije keuze in hebt: het pad van shiva en het pad
van shakti. Op alle niveaus. Je kunt zelf bepalen welke weg te bewandelen: de
lange gemakkelijke weg van de evolutie of de korte en moeilijke bestijging van
de bergtop, door het pad van Yoga te kiezen.
“Kijk omhoog”, hoorde ik terwijl ik in stilte in mijn
kerkbank zat. Ik opende mijn ogen en richtte mijn blik naar het prachtig
beschilderde plafond. En zag daar het antwoord op mijn vraag. Een helder
moment, een moment van herkenning. “Dit is het!” Ik besloot een foto te maken,
om het niet snel te vergeten. En door te gaan op de ingeslagen weg dus, want
daarvoor ben ik in de wieg gelegd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten