Een plaatje dat opgeroepen wordt door woorden zonder enige substantie (om het te schragen) is verbeelding, imaginatie. (YS 1.9)
“Oke dan, over het bos dus?” vroeg ik met zachte stem en ik keek nog even rustig rond, voordat ook ik mijn ogen zou sluiten. De meesten lagen ontspannen op hun yogamatje. Een paar kinderen waren nog wat aan het giechelen en draaien. Maar, zo wist ik inmiddels, dat duurde slechts een paar minuten. “Ik wil je vragen je handen op je buik te leggen en rustig adem te halen. Helemaal naar je buik toe. En vervolgens adem je wat langer uit…” Het was een bijzondere yogales. De jongeman die ruim een jaar lang ernstig ziek was geweest, deed weer mee. Hij was stil, wijzer geworden, maar ik zag ook weer de twinkeling in zijn ogen. Deze les was voor hem en de anderen voelden het feilloos aan.
“Oke dan, over het bos dus?” vroeg ik met zachte stem en ik keek nog even rustig rond, voordat ook ik mijn ogen zou sluiten. De meesten lagen ontspannen op hun yogamatje. Een paar kinderen waren nog wat aan het giechelen en draaien. Maar, zo wist ik inmiddels, dat duurde slechts een paar minuten. “Ik wil je vragen je handen op je buik te leggen en rustig adem te halen. Helemaal naar je buik toe. En vervolgens adem je wat langer uit…” Het was een bijzondere yogales. De jongeman die ruim een jaar lang ernstig ziek was geweest, deed weer mee. Hij was stil, wijzer geworden, maar ik zag ook weer de twinkeling in zijn ogen. Deze les was voor hem en de anderen voelden het feilloos aan.
Dieper weg in de natte aarde
“De volgende ademhaling neemt je mee naar een diep en donker woud”, startte ik de visualisatie. Ik neem de kinderen mee in een verhaal, waarbij al hun zintuigen worden betrokken. “Als je je binnenbioscoop aanzet, krijg je je eigen beelden bij het verhaal.” En dat gebeurde ook dit keer. Visualisatie zorgt er voor dat het verbeeldend vermogen van de kinderen wordt ontwikkeld en ze leren met volle aandacht zich te richten op dat wat er is. Het kan ook steun bieden en gerichte visualisaties kunnen zelfs helend werken. Het is een voorbereidende oefening op concentratie en meditatie, waar ik de kinderen vanaf 10 jaar mee in aanraking breng. “Bij iedere stap die je zet, zak je wat dieper weg in de natte aarde.”
“De volgende ademhaling neemt je mee naar een diep en donker woud”, startte ik de visualisatie. Ik neem de kinderen mee in een verhaal, waarbij al hun zintuigen worden betrokken. “Als je je binnenbioscoop aanzet, krijg je je eigen beelden bij het verhaal.” En dat gebeurde ook dit keer. Visualisatie zorgt er voor dat het verbeeldend vermogen van de kinderen wordt ontwikkeld en ze leren met volle aandacht zich te richten op dat wat er is. Het kan ook steun bieden en gerichte visualisaties kunnen zelfs helend werken. Het is een voorbereidende oefening op concentratie en meditatie, waar ik de kinderen vanaf 10 jaar mee in aanraking breng. “Bij iedere stap die je zet, zak je wat dieper weg in de natte aarde.”
Je kunt altijd terug
“Dan hoor je in de verte een nachtegaal zingen. Je besluit naar hem op zoek te gaan.” En weer valt er een lange stilte. Achteraf vertelden een paar kinderen dat ze ook echt de nachtegaal hadden gehoord. “En terwijl je stevig doorloopt, zie je een straal van licht in het donkere woud.” “Je loopt er naar toe en voelt hoe het zonlicht je lichaam verwarmt. Geniet er maar van. Laat het licht tot je doordringen. Tot in je kleinste teentje.” “Ook de nachtegaal heeft jou nu gevonden en vliegt om je hoofd heen, terwijl hij zijn mooiste liedje zingt.” Dan wordt het tijd om terug te gaan. En langzaam breng ik ze terug naar de yogamat. “Weet dat je altijd terug kunt naar deze fijne plek in het bos. En je hoeft er niet eens de deur voor uit! Het enige wat je er voor hoeft te doen, is je ogen te sluiten en het beeld weer op te roepen.
“Dan hoor je in de verte een nachtegaal zingen. Je besluit naar hem op zoek te gaan.” En weer valt er een lange stilte. Achteraf vertelden een paar kinderen dat ze ook echt de nachtegaal hadden gehoord. “En terwijl je stevig doorloopt, zie je een straal van licht in het donkere woud.” “Je loopt er naar toe en voelt hoe het zonlicht je lichaam verwarmt. Geniet er maar van. Laat het licht tot je doordringen. Tot in je kleinste teentje.” “Ook de nachtegaal heeft jou nu gevonden en vliegt om je hoofd heen, terwijl hij zijn mooiste liedje zingt.” Dan wordt het tijd om terug te gaan. En langzaam breng ik ze terug naar de yogamat. “Weet dat je altijd terug kunt naar deze fijne plek in het bos. En je hoeft er niet eens de deur voor uit! Het enige wat je er voor hoeft te doen, is je ogen te sluiten en het beeld weer op te roepen.
De Spirituele Lessen trachten de Yoga Sutra's tot leven te brengen. Boven iedere les vind je dan ook een sutra waar de les naar kan verwijzen. Het kan best zijn dat je door zelfstudie en dieplezen weer tot andere realisaties en toepassingen komt. Dat is de weg van de innerlijke wijsheid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten